Elk land heeft zijn specialiteiten, in Griekenland is dat wat drankjes betreft: Ouzo. Ouzo is een drankje met een heerlijke anijssmaak.
Het ontstaan van Ouzo
De geschiedenis van Ouzo begint medio de 18e eeuw, toen de kunst van het distilleren de kust van Griekenland bereikte. En tsipouro voor het eerst uit de destilleerketel kwam.
Tsipouro is een alcoholisch extract van de droesem van druiven, restanten die overblijven na het persen van de druiven. Het resultaat was alleen vrij troebel en erg bitter van smaak.
Daarom voegde de Grieken verschillende kruiden toe aan het drankje, dit was hoofdzakelijk anijs. Door deze toevoeging werd de tsipouro getransformeerd tot een drank met een hele dominante smaak van je raadt het al… anijs. En zo was de Ouzo geboren, alleen heette het nog tsipouro.
Waar komt de naam Ouzo vandaan?
Doordat er vroeger te weinig aanvoer van anijs was uit Griekenland begonnen de producenten dit te importeren uit Sicilië. De anijs uit Sicilië was verpakt in grote jute zakken met daarop gedrukt: “Ani sus per Marsillia”. Marsillia of te wel Marseille was in die tijd beroemd haar anijs dranken. Al gauw werd het woord “uso” de benaming voor het nieuwe Griekse drankje.
Hoe drink je Ouzo?
Ouzo kan zowel puur als aangelengd met water gedronken worden. Ook kan je Ouzo serveren met een ijsblokje erin. Puur is het drankje kraakhelder, leng je het aan met water wordt de Ouzo wat melkachtig. Dit komt door de ethirische oliën uit de anijs, die moeilijk in water oplosbaar is. Hoe meer anijs er tijdens het distilleren wordt gebruikt, des te troebeler de Ouzo zal worden bij het aanlengen met water.
Geen namaak meer
Sinds 25 oktober 2006 heeft de Ouzo binnen de Europese Unie de status van beschermde oorsprongsbemaning gekregen. Dit biedt bescherming tegen namaak, en hierdoor is alleen Ouzo uit Griekenland echte Ouzo.