Een nieuw jaar, een leeg schrift, sneeuw waar nog niemand doorheen gelopen heeft. Een puur gevoel, de kansen liggen voor het oprapen, alles is mogelijk!
Nou ja, alles, alles, alles… Ik ben natuurlijk nog steeds gewoon mezelf: 32 jaar, single, verzot op wijn, goed in een aantal dingen en uitgesproken slecht in andere. En mezelf neem ik toch echt iedere keer weer mee, ook van 31 december op 1 januari.
Waar 2018 in ieder geval goed voor is, is voor Port. In ieder geval voor 1 specifieke fles Port. Die in 2014 onder dubieuze omstandigheden in mijn bezit kwam. In het bruine café waar ik destijds werkte was een fles Vintage Port uit 2000 (Quinta do Castelinho) terecht gekomen. Gewoon, in het rijtje flessen om voor €3,00 per glas te verkopen. Au!
Mijn collega stelde voor dat ik de fles zou omruilen voor iets goedkopers, iets dat hier meer op zijn plek zou zijn. Nou moet ik u vertellen dat ik braaf ben. Echt, keer me binnenste buiten, geen spoortje criminaliteit te vinden. Maar Robin Hood, die mocht ik altijd wel. En deze fles diende absoluut gered te worden van barbaarse onderwaardering en terug gegeven te worden aan een liefhebber. Dat mijn collega het anders zelf zou doen was de druppel.
Sindsdien draag ik deze fles met mij mee. Drie verhuizingen verder. Een bezemkast, twee kelders en tot slot een klimaatkast heeft hij van binnen gezien. Want Vintage Port kent een aantal fases. Jong is hij drinkbaar maar niet bijzonder, daarna gaat hij een aantal jaren op slot, om zich uiteindelijk in al zijn glorie te presenteren. Op dat laatste ben ik natuurlijk uit. En laat daar nou net een gemiddelde van 18 jaar voor staan.
Nu nog een goed moment kiezen, een liefhebber waardig moment. Zodat ik mijn criminele daad ook echt aan mezelf kan verantwoorden. Misschien moet ik die oud collega maar eens bellen, best een leuke man nu ik erover nadenk… Zei er iemand iets over kansen en mogelijkheden?
Proost, op 2018!
