Het volgende fenomeen kennen we allemaal: de wijnbeschrijving. Een stukje tekst op de fles, op het prijskaartje of in een folder. Van het summiere rond & soepel, tot de uitgebreide variant van zwoel, intens, zacht en verleidelijk. Maar zeg nu eerlijk, wat zegt ons dit eigenlijk? Want is die wijn inderdaad zowel zwoel als intens, zacht en verleidelijk? Of zit hier gewoon een slimme marketingman achter die graag zo veel mogelijk flessen wil verkopen…?
Ik ga voor de afwisseling weer eens heel eerlijk zijn. Een beschrijving is er altijd om de consument te helpen kiezen, maar wel het liefst voor “mijn wijn”. En dat geldt dus voor iedere producent of verkoper. Een omschrijving in deze setting zal zelden tot nooit volledig objectief zijn. Is dit erg? Ik weet het niet, met een beetje meer kennis van zaken prik je er vaak wel doorheen en koop je gewoon een lekkere fles wijn. Er zijn nu eenmaal heel erg veel wijnboeren die door de consument opgemerkt willen worden. Ieder zijn brood!
Voor mij is het beschrijven van een wijn gewoon een erg leuk onderdeel van mijn vak. Hoe maak je de smaak van een wijn inzichtelijk voor iemand die er niet bekend mee is? Wat zeg je om iemand te ondersteunen het specifieke karakter van een wijn eruit te halen? En dan vooral, hoe doe je dit in een paar woorden, maximaal één zin? Tijdens een proeverij kan ik lekker uit mijn dak gaan, lekker lang van stof. Maar op een wijnkaart is dit natuurlijk geen optie.
Ook ik laat me dan verleiden tot uitspraken als fris & sprankelend, vol & filmend, subtiel & verfijnd of krachtig & vol. Nu ik dit zo opschrijf begrijp ik volledig dat mij ooit met een glimlach gevraagd werd of ik wijnen aan het beschrijven was, of stiekem een contactadvertentie opstelde… En dan ook nog of het over mijzelf ging of over de beschrijving van mijn ideale man. Wat ik zeg, wijnbeschrijvingen zijn een zeer vermakelijke bezigheid.
Een fijne wijn, ook voor een beschrijving, vind ik 100% trincadeira uit Portugal. Deze wijn is anders dan anderen, eigenzinnig, stoer, zwoel, gelaagd, een beetje overweldigend, maar ronduit lekker. Ik zeg, doe mij die maar! Oh ja, en de man die hieraan voldoet zie ik eigenlijk ook wel zitten…
fotograaf: Rutger van de Pol
